Październik. Deprecha jesienna dopada tłumy ludzi-zombie stojących, kichających, kaszlących, po autobusach ,tramwajach i w metrze. Pędzą do pracy. Banalne słońca wschody i przewidywalne zachody. Nic nie zachwyca, nie cieszy, nie bawi. Zimno i pada. Na chodniku gołąb z urwaną głową -proza życia.
Na szczęście mam jeszcze zapasy kakao i limitowane pokłady optymizmu.
Jeszcze pokasłuje sobie radośnie po tramwajach, autobusach i w metrze. Pędzę do pracy. Bawi mnie zabawnie wytrzeszczony z wysiłku, srający na chodniku pies. Mam serce pojemne jak przedwojenna wanna.
Przypominam sobie zakurzone piosenki Hey. Zawsze jest sposób na skuteczne pocieszenie.
A oto realny przykład rodzicielskiego wsparcia:
syn (23 lata):"jestem juz stary, mamo!,jeszcze trochę i dębowa skrzynka 5 metrów pod ziemią"
mama:"synu! dzis już tak głęboko nie kopią"
fot. RdkG
2 komentarze:
Bardzo ciekawy blog. Gratuluję obserwatorskiego instynktu i błyskotliwych point. Masz już jednego stałego czytelnika więcej.
to zdjęcie przynosi mi na myśl pewien artykuł z Angory...
http://wiadomosci.wp.pl/gid,11588884,title,Modelki-i-trumny,gpage,4,img,11588886,galeria.html
Pati
Prześlij komentarz